Co to jest galangal?

Korzeń galangalu to przyprawa pochodząca z Azji Południowej. Jest blisko spokrewniona z imbirem i kurkumą. Od wieków jest używana w ajurwedyjskiej i tradycyjnej medycynie chińskiej. Słowo galangal odnosi się do korzenia kilku roślin z rodziny Zingiberaceae. Najczęściej stosuje się galangal mniejszy, czyli Alpinia officinarum. Podobnie jak imbir i kurkuma, galangal można spożywać na świeżo lub po ugotowaniu i jest popularnym dodatkiem do wielu dań kuchni chińskiej, indonezyjskiej, malezyjskiej i tajskiej. Galangal jest stosowany na niektóre niektórych dolegliwości. Uważa się, że pomaga leczyć infekcje, zmniejszać stany zapalne, zwiększać męską płodność, a nawet zwalczać różne rodzaje raka. Galangal jest również znany jako imbir tajski lub imbir syjamski (ponieważ bardzo przypomina świeży imbir), ale tak naprawdę jest osobna rośliną. Jest powszechnie spotykany w kuchni tajskiej, indonezyjskiej i malezyjskiej.

 Historia galangalu

 

Galangal jest używany w medycynie chińskiej i ajurwedyjskiej od tysięcy lat. Został sprowadzony do Anglii i północnej Europy w XIII wieku przez krzyżowców, gdzie stał się popularną przyprawą i lekarstwem. Św. Hildegarda z Bingen (1098-1179 n.e.) polecała to zioło jako przyprawę do życia i używała jej w wielu swoich recepturach. Zioło ma również długą historię w medycynie arabskiej ze względu na swoje właściwości lecznicze.

 

Jak smakuje galangal? 

Galangal ma posmak cytrusowy z lekką nutą sosny, podczas gdy imbir ma pikantny, pieprzny posmak.

Do czego się używa galangal? 

 

Mówi się, że galangal maskuje rybny smak, dlatego jest popularną przyprawą do dań z owoców morza, takich jak duszony wietnamski karp ze słodko-słonym sosem galangal. Sproszkowana przyprawa często jest używana  do dania z krewetek w stylu tajskim z curry w kokosie, podobnego do tom kha goong (kha to po tajsku galangal).

 

Galangal jest często używany w kuchni indonezyjskiej, chińskiej i azjatyckiej ze względu na łagodny, pikantny smak. Często gotuje się go z trawą cytrynową. W Azji młode kwiatostany i liście są spożywane na surowo w sałatkach. Olejek Galangal jest używany do aromatyzowania francuskich likierów, a nawet niektórych tytoni. Duży, zwyczajny, zakonserwowany imbir w Chinach to w rzeczywistości A. galanga (galangal większy), a nie pospolity (Zingiber officinale). Rosjanie używają go do wyrobu likieru o nazwie „nastoika”. Jest popularny również na Litwie czy w Estonii. W Indiach olej z galangalu jest ceniony do wyrobu perfum. Proszek był używany jako tabaka na katar. Nasiona galangalu są używane jako odświeżacz oddechu, wspomaganie trawienia i środek do czyszczenia zębów.

 

Różnica między galangalem a imbirem 

Zarówno galangal, jak i imbir są kłączami, rodzajem podziemnej pełzającej łodygi rośliny (kurkuma i kardamon również należą do tej rodziny). Największą różnicą jest ich smak: galangal ma ostry cytrusowy, prawie sosnowy posmak, a imbir jest świeży, cierpko pikantny i ledwo słodki — oznacza to, że nie można ich używać zamiennie.

Galangal w tradycyjnie medycynie chińskiej

W tradycyjnej medycynie chińskiej galanga jest kojarzona z meridianami śledziony i żołądka. Ma ostre i gorące właściwości. Ogrzewa środkową jiao, łagodzi ból żołądka i leczy biegunkę i czkawkę związaną z przeziębieniem.

Jego zastosowania lecznicze to:
- kaszel 

- astma

- nietrzymanie moczu

- wrzody

- infekcje gardła

- cukrzyca

- gorączka

- reumatyzm

- krztusiec

- nieświeży oddech

- przeziębienia

- grypa

- nowotwory

- bóle brzucha

- zaparcia

- nudności

- anoreksja

- kolki

- przewlekłe zapalenie żołądka

Oprócz właściwości trawiennych i antybakteryjnych galangali, zioło jest również używane ze względu na jego właściwości przeciwnowotworowe i zdolność do wspierania zdrowego funkcjonowania mózgu. Znaczące badania wykazały, że zioło jest skuteczne w leczeniu białaczki, raka trzustki, okrężnicy, piersi, żołądka, wątroby, dróg żółciowych i czerniaka.

Badania potwierdziły, że płynny ekstrakt z ziela w znacznym stopniu zniszczył komórki raka żołądka. Wykazał również zdolność do robienia tego samego w przypadku ostrej białaczki monocytowej, która jest szybko postępującą białaczką. Stosowanie chemioterapii w leczeniu tego typu białaczki ma niebezpieczny wpływ na zniszczenie sąsiednich zdrowych komórek, a ekstrakt z galangalu nie miał tego efektu ubocznego. Dalsze badania wykazały, że galangal znacząco hamuje rozwój raka trzustki, jelita grubego, piersi, wątroby, dróg żółciowych i czerniaka.

 

Nie należy mylić galangal (A. galangal i A. officinarum) z Boesnebergia rotunda (znana jako chiński imbir lub paluch) lub Kaempferia galanga (znana również jako czarna galanga lub piaskowy imbir), oba powszechnie nazywane galangą, ale w rzeczywistości są to dwa zupełnie różne rośliny.

Jeżeli szukasz przypraw i ziół z różnych zakątków świata, zapraszamy do naszego sklepu internetowego TUTAJ


Patryk Forszpaniak

Spodobał i przydał Ci się artykuł? Jak chcesz możesz wesprzeć naszego bloga.